Kun je tijd maken, vinden, laten bewegen of verdwijnen, loslaten, verliezen of vloeibaar laten worden? We onderzoeken het tijdens een mee-werk-week die ik samen met een activiteitenbegeleider/ kunstzinnig therapeut doorbreng in een verpleeghuis.
Deze vraag dringt zich aan mij op nadat ik een ochtend meeloop met een senior organisatieadviseur van Twijnstra Gudde terwijl zij samen met haar collega verschillende teamleden van een organisatie voor Waterbeheer begeleidt in een aanbestedingstraject. Ik zie een zelfverzekerde vrouw die, zelfs wanneer zij niet in de ruimte aanwezig is, het proces vlekkeloos weet te sturen en met gemak invloed en gezag afdwingt door haar deskundigheid. Iedereen lijkt te gedijen in dit verhaal, maar zij wil dit dus anders….
Kwaliteit. In mijn werk streef ik hier voortdurend naar. Daarom ben ik blij verrast wanneer een grote zorgorganisatie me vraagt om deel te nemen aan hun visitatieteam, om te komen proeven van hun visie en realisatie en om in gesprek te gaan over de kwaliteit die zij beogen.
Overal waar mensen dicht op elkaar samen leven ontstaan (ongeschreven) regels & rituelen: om houvast en bescherming te creëren maar ook om vorm te geven aan wat mensen belangrijk vinden, aan hoe ze willen leven. Wanneer is een regel dwangmatig en beneemt het je de vrijheid om je THUIS te kunnen voelen en wanneer helpt het je om invulling en betekenis aan het collectieve leven te geven?
Eten roept altijd emoties op, of je iets nu lekker vind of niet. Eten speelt ook een belangrijke rol in je ergens THUIS voelen. Geur en smaak zijn verbonden met je verleden, waardoor je je vertrouwd en veilig kan voelen. Als je voor je eten (deels) afhankelijk bent van anderen dan is dat een spannende relatie. Zeker als je niet veel alternatieven hebt. Dan ben je kwetsbaar. Hoe kom en blijf je met elkaar in gesprek over je voedsel en de eetomstandigheden?
Geregeld denk ik hierover na, tijdens het onderzoek dat ik doe naar het THUISGEVOEL van de bewoners in ‘verzorgingshuis’ Wilgenhof. En wat heb ik hier dan voor nodig? Je THUIS voelen begint bij je fysieke omgeving. Het huis ken ik inmiddels goed genoeg om er niet meer te verdwalen. De vertrouwdheid met het gebouw, haar kuren en de mensen die er wonen en werken helpen me mijn plek te vinden, om in te kunnen voegen in het grotere geheel.