Deze vraag dringt zich aan mij op nadat ik een ochtend meeloop met een senior organisatieadviseur van Twijnstra Gudde terwijl zij samen met haar collega verschillende teamleden van een organisatie voor Waterbeheer begeleidt in een aanbestedingstraject. Ik zie een zelfverzekerde vrouw die, zelfs wanneer zij niet in de ruimte aanwezig is, het proces vlekkeloos weet te sturen en met gemak invloed en gezag afdwingt door haar deskundigheid. Iedereen lijkt te gedijen in dit verhaal, maar zij wil dit dus anders….

Vol verwachting klopt mijn hart als ik op 5 december 2010 de gevangenis van Lelystad binnen stap. In mijn tassen zitten tientallen kleine jute zakjes die gelabeld zijn met geMOEDsrust. In die zakjes zitten drie kwetsbare peperkoekjes: een handje, een engel en een hartje. Koekjes die vragen stellen. Vragen over hun & hét leven.

Het is een spannend en mooi moment als het KUNSTBLOK landt, de container die dienst doet als mijn mobiele atelier voor de komende zeven weken. Ik ben in ‘verzorgingshuis’ Wilgenhof in het centrum van Eindhoven, een wooncomplex voor meer dan 400 ouderen die deels ook zorg ontvangen. De komende weken ga ik als kunstenaar onderzoek doen naar het THUISGEVOEL van de bewoners en wat zij hierin belangrijk vinden. Ook onderzoek ik hoe ik zelf in kan voegen, als tijdelijke bewoner op deze bijzondere plek.

Taal is een van de belangrijkste manieren waarmee we ons uiten en communiceren. Toch blijkt taal niet altijd toereikend in complexe situaties of kan de interpretatie van woorden ervoor zorgen dat je elkaar anders begrijpt. Dat is een van de redenen waarom ik graag voedsel, geur en zintuigen inzet om verbindingen te leggen, essenties op een andere manier over te brengen en mensen op een dieper niveau te laten voelen en ervaren wat bepaalde woorden of uitspraken ook kunnen betekenen.

Kwaliteit. In mijn werk streef ik hier voortdurend naar. Daarom ben ik blij verrast wanneer een grote zorgorganisatie me vraagt om deel te nemen aan hun visitatieteam, om te komen proeven van hun visie en realisatie en om in gesprek te gaan over de kwaliteit die zij beogen.

In het ‘verzorgingshuis’ doe ik theatraal en zintuiglijk onderzoek naar het THUISGEVOEL van de ruim 400 bewoners. Daarvoor heb ik drie vragen bedacht: Voelt u zich hier thuis? Wat is hierin belangrijk voor u? en Als het uw eerste dag zou zijn hier, hoe zou u dan ontvangen willen worden? Deze vragen schrijf ik op het raam van mijn mobiele atelier, zodat ze er altijd zijn. Ook print ik ze op vele vellen papier, waaraan ik gesprekskoekjes met liefdesbevorderende kruiden bevestig. Ik garandeer de mensen dat hun antwoorden anoniem blijven en dat ze zowel het formulier kunnen invullen als hun verhaal persoonlijk aan mij komen vertellen. Ik ga het hele huis door met mijn vragen… ook op de parkeerplaats, voor de deur, ontstaan veel mooie, bijna toevallige gesprekken.