Deze vraag dringt zich aan mij op nadat ik een ochtend meeloop met een senior organisatieadviseur van Twijnstra Gudde terwijl zij samen met haar collega verschillende teamleden van een organisatie voor Waterbeheer begeleidt in een aanbestedingstraject. Ik zie een zelfverzekerde vrouw die, zelfs wanneer zij niet in de ruimte aanwezig is, het proces vlekkeloos weet te sturen en met gemak invloed en gezag afdwingt door haar deskundigheid. Iedereen lijkt te gedijen in dit verhaal, maar zij wil dit dus anders….

Het is een spannend en mooi moment als het KUNSTBLOK landt, de container die dienst doet als mijn mobiele atelier voor de komende zeven weken. Ik ben in ‘verzorgingshuis’ Wilgenhof in het centrum van Eindhoven, een wooncomplex voor meer dan 400 ouderen die deels ook zorg ontvangen. De komende weken ga ik als kunstenaar onderzoek doen naar het THUISGEVOEL van de bewoners en wat zij hierin belangrijk vinden. Ook onderzoek ik hoe ik zelf in kan voegen, als tijdelijke bewoner op deze bijzondere plek.

Taal is een van de belangrijkste manieren waarmee we ons uiten en communiceren. Toch blijkt taal niet altijd toereikend in complexe situaties of kan de interpretatie van woorden ervoor zorgen dat je elkaar anders begrijpt. Dat is een van de redenen waarom ik graag voedsel, geur en zintuigen inzet om verbindingen te leggen, essenties op een andere manier over te brengen en mensen op een dieper niveau te laten voelen en ervaren wat bepaalde woorden of uitspraken ook kunnen betekenen.

We zijn gekleed in feestelijke, licht absurde dassen met daarop geweldige tekeningen die Edward en Sem gemaakt hebben van de tuin. Zo horen we bij elkaar als gastheren & – vrouwen en is ook meteen duidelijk dat het GEEN gewone dag is.

Aan het eind van de eerste week van mijn werkperiode in ‘verzorgingshuis’ Wilgenhof besluit ik een theatrale openingsborrel te geven met verbindingscocktails in mijn mobiele atelier. Het is een van de laagdrempelige manieren om mensen bij mijn onderzoek naar het THUISGEVOEL te betrekken, naast de gesprekskoekjes die ik uitdeel, het groeten en aanspreken van mensen op straat en het aanhaken bij activiteiten.

Het is een dag met woest Hollands weer: flinke wind, gruwelijk mooie wolken, donkere luchten én zon. Tijdens het opbouwen vallen er zelfs een paar serieuze buien. Vandaag heb ik mijn eigen duinpan om te onderzoeken hoeveel BOShonger mensen aan kunnen.