Geregeld denk ik hierover na, tijdens het onderzoek dat ik doe naar het THUISGEVOEL van de bewoners in ‘verzorgingshuis’ Wilgenhof. En wat heb ik hier dan voor nodig? Je THUIS voelen begint bij je fysieke omgeving. Het huis ken ik inmiddels goed genoeg om er niet meer te verdwalen. De vertrouwdheid met het gebouw, haar kuren en de mensen die er wonen en werken helpen me mijn plek te vinden, om in te kunnen voegen in het grotere geheel.
Taal is een van de belangrijkste manieren waarmee we ons uiten en communiceren. Toch blijkt taal niet altijd toereikend in complexe situaties of kan de interpretatie van woorden ervoor zorgen dat je elkaar anders begrijpt. Dat is een van de redenen waarom ik graag voedsel, geur en zintuigen inzet om verbindingen te leggen, essenties op een andere manier over te brengen en mensen op een dieper niveau te laten voelen en ervaren wat bepaalde woorden of uitspraken ook kunnen betekenen.
In het ‘verzorgingshuis’ doe ik theatraal en zintuiglijk onderzoek naar het THUISGEVOEL van de ruim 400 bewoners. Daarvoor heb ik drie vragen bedacht: Voelt u zich hier thuis? Wat is hierin belangrijk voor u? en Als het uw eerste dag zou zijn hier, hoe zou u dan ontvangen willen worden? Deze vragen schrijf ik op het raam van mijn mobiele atelier, zodat ze er altijd zijn. Ook print ik ze op vele vellen papier, waaraan ik gesprekskoekjes met liefdesbevorderende kruiden bevestig. Ik garandeer de mensen dat hun antwoorden anoniem blijven en dat ze zowel het formulier kunnen invullen als hun verhaal persoonlijk aan mij komen vertellen. Ik ga het hele huis door met mijn vragen… ook op de parkeerplaats, voor de deur, ontstaan veel mooie, bijna toevallige gesprekken.
Mijn mobiele atelier staat voor de ingang van het ’verzorgingshuis’. Op de parkeerplaats. De hele dag rijden er auto’s af en aan, komt er bezoek, arriveren er medewerkers en vrijwilligers en schuifelen de bewoners voorbij, met rollators, in de rolstoel, met een stok of met een hondje, op de fiets of met de brommer, of nog kwiek ter been. Het merendeel van de mensen die hier wonen is boven de 80, een grote groep is zelfs 90 plus. Gelukkig zijn het nieuwsgierige mensen, die willen weten wat ik hier kom doen.
Aan het eind van de eerste week van mijn werkperiode in ‘verzorgingshuis’ Wilgenhof besluit ik een theatrale openingsborrel te geven met verbindingscocktails in mijn mobiele atelier. Het is een van de laagdrempelige manieren om mensen bij mijn onderzoek naar het THUISGEVOEL te betrekken, naast de gesprekskoekjes die ik uitdeel, het groeten en aanspreken van mensen op straat en het aanhaken bij activiteiten.